تنظیم یک برنامه چربی سوزی موفق

 

 

کسی که می خواهد چربی سوزی کند،  

خیلی کنجکاو است که ببیند بقیه از چه  

 روش ها و متدهایی استفاده می کنند. 

 مخصوصاً خیلی علاقه مندند که از برنامه 

 تمرینی هنرپیشه ها و متخصصین فیتنس 

 باخبر شوند. به همین خاطر وقتی یک برنامه 

 به دست می آورند، آنرا منحصراً استفاده  

می کنند. خیلی ها همه سال از یک  

برنامه غذایی و یک مقدار مشخص کالری 

 استفاده می کنند و برنامه تمرینی و  

کاردیو یکسانی دارند. مسئله این است که 

 وقتی یک برنامه را پشت سر هم و در طولانی مدت دنبال کنید، بدنتان به آن عادت می کند.

اگر خیلی وقت است که یک برنامه تمرینی خاص را دنبال می کنید و وزنتان پایین نمی آید، باید برنامه تان را تغییر دهید. خیلی ها هستند که همه سال یک برنامه تمرینی کاردیو انجام می دهند و یک مقدار مشخص کالری در روز مصرف می کنند و متعجبند که چرا وزن کم نمی کنند.

مثلاً فرض کنید که دوستتان به شما پیشنهاد کرده است که یک برنامه کاهش وزن خاص را دنبال کنید که خودش با آن جواب گرفته است. دو مرتبه در هفته تمرین کاردیو و 3 مرتبه در هفته تمرین بدنسازی انجام می دهید، و در روز 2000 کالری مصرف می کنید. از موادغذایی سالم استفاده می کنید و در رژیمتان هم تقلب نمی کنید. اما با همه این حرفها وزنتان پایین نمی آید و اگر هم می آید مقدار خیلی کمی است.

پس اگر نمی توانید وزن کم کنید، حتماً باید تغییراتی در برنامه تان اجرا کنید. مثلاً اگر روزانه 2000 کالری مصرف می کنید، سعی کنید آنرا به 1800 کالری برسانید. برای وزن کم کردن باید بدنتان کمبود کالری داشته باشد. هرچه این کمبود بیشتر باشد، وزن بیشتری هم کم می کنید. حتی می توانید جلسات تمرینی کاردیو خود را هم به 3 جلسه در هفته برسانید. اگر این هم جواب نداد، شدت تمرینتان را بالا ببرید و سعی کنید در همان میزان زمان، کالری بیشتری بسوزانید.

خیلی از رژیم های معروف بسیار سختگیر هستند. مربیتان ممکن است به شما بگوید که، "هر طور که شد، فلان مقدار کالری در هفته بسوزان، فلان دفعه در هفته و فلان دقیقه در روز تمرین کن." اما اگر موثر نبود، حتماً باید در آن تغییر ایجاد کنید. این تغییرات می توانند خیلی کوچک و جرئی باشند اما در عین حال موثر عمل کنند. یک برنامه تمرینی باید قابل انعطاف باشد تا هر زمان که خواستید آنرا اصلاح کنید.

هرچه رویکردهای بیشتری را امتحان کنید، تغییراتتان بهتر خواهد بود. همیشه یک چیز جدید را امتحان کنید و هیچوقت ثابت و راکد از همان اصول و تکنیک های قدیمی استفاده نکنید. کارهای زیادی هست که می توانید انجام دهید. اگر چیز جدیدی به بدنتان ارائه نکنید، خسته خواهد شد.

نکاتی برای چربی سوزی سریع

پایین آوردن سرعت غذاخوردن: یکی از بهترین راه ها برای کم کردن سریع وزن کند غذا خوردن است. احساس گرسنگی که موقع نشستن سر غذا داشته اید، وقتی به اندازه کافی غذا بخورید از بین می رود اما 20 دقیقه طول می کشد که این پیام به بدنتان برسد. هرچه مدت غذاخوردنتان بیشتر طول بکشد، زودتر احساس سیری خواهید کرد. به جای اینکه به لقمه بعدی غذا فکر کنید، روی هر لقمه ای که به دهان می گذارید تمرکز کنید. وقتی غذا را می جوید قاشق بعدی را پر نکنید. صبر کنید تا برای قاشق بعدی آماده شوید. این به شما کمک می کند کندتر غذا بخورید و سریعتر احساس سیری کنید.

کمتر کردن حجم غذا: خیلی افراد به این خاطر زیاد غذا می خورند که بشقابشان را زیاد پر می کنند. اگر می خواهید بدانید که چطور سریع وزن کم کنید، این یک نکته رژیمی مهم است: هربار موقع غذاخوردن مقدار کمتری غذا برای خود بکشید. اگر واقعاً سیر نشدید می توانید  دوباره بکشید اما وقتی بشقابتان را انباشته از غذا می کنید محبور می شوید که همه را تا ته بخورید حتی اگر سیر شده باشید.

مصرف زیاد سبزیجات: همه انواع سبزیجات برای شما مفیدند، مخصوصاً اگر رژیم داشته باشید. استفاده از انواع و اقسام سبزیجات به شما کمک می کند سریع وزنتان را پایین بیاورید. سبزی هایی را امتحان کنید که قبلاً استفاده نکرده اید و در رژیم غذاییتان به کشف موادغذایی جدید بپردازید.

متمرکز شدن روی نتیجه نهایی: عجله نکنید که 10 کیلو در یک هفته کم کنید. چون بااین روش به جای چربی ها فقط عضلاتتان را می سوزانید. همچنین احتمال برگشتن وزنتان هم بیشتر است. هدف کاهش وزنتان را در ذهن داشته باشید و آهسته و پیوسته به سمت آن پیش روید. گرچه انحراف از رژیم خیلی ساده است اما اجازه ندهید که شما را از مسیرتان دور کند. هر انحرافی هم که پیش آمد، زود به مسیر سابقتان برگردید و دوباره روی هدفتان تمرکز کنید. زیاد به چیزهایی که از دست می دهید فکر نکنید. بعد از چند هفته سالم غذا خوردن دیگر هرگز نخواهید خواست که به گذشته برگردید. این یک قدم مهم در پایین آوردن سریع وزن است.

سندرم تخمدان پرکیست (PCO)

                     سندرم تخمدان پرکیست (PCO)  

                                                           

تعریف                                                                                     

          سندرم  تخمدان پر کیست وضیعتی است که اغلب با قاعدگی نامنظم ، افزایش رشد موهای زائد ( هیرسوتیسم) و چاقی مشخص می شود. اما می تواند زنان را به اشکال متفاوت مبتلا کند. قاعدگی های نامنظم یا سنگین می توانند علامتی از این وضعیت در بالغین باشد. سندرم تخمدان پرکیست امکان دارد در زمانی که خانمی برای باردار شدن مشکل دارد بارز شود.

          علائم و نشانه های سندرم تخمدان پر کیست از اختلال در  چرخه تولید مثل منشاء می گیرد. که بصورت طبیعی هر ماهه با آزاد شدن یک تخمک از تخمدان ( تخمک گذاری ) تکمیل می شود. نام این وضعیت از ظاهر تخمدانها، در زنانی که این اختلال را دارند گرفته شده است. ( تخمدان بزرگ و پر از کیست است) این کیست ها فولیکولهایی هستند که از کیسه های مایع حاوی تخمکهای نابالغ پر 585; 585; 585; 585; 585; 585; 585; 585; 585; 585; 585; 585; 585; 585; 585; 585; 585; 585; 585;
شده اند.

          گرچه این وضعیت از زمانهای دور ذکر شده است، اولین بار در سال 1930 وقتی که ایرونگ استاین و میشل لونتال در مورد گروهی از زنان بدون دوره های قاعدگی که دارای تخمدانهای بزرگ و پر کیست نوشتند د رکتب پزشکی توضیح داده شد. گاهی پزشکان این وضعیت را استاین ? لونتال ، تخمدانهای پر کیست یا سندرم تخمدان پرکیست هم می نامند.

          سندرم تخمدان پر کیست یکی از اختلالات شایع هورمونی در سنین باروری در زنان در ایالات متحده است که حدود 5 تا 10 درصد افراد را گرفتار می کند. تشخیص زود هنگام و درمان تخمدان پرکیست می تواند خطر عوارض طولانی مدت مانند دیابت و بیماری قلبی را کم کند .

          سندرم  تخمدان پر کیست اختلالی است که باعث قاعدگی نامنظم و افزایش هورمون مردانه می شود. تخمدانها کیست پیدا می کنند و ممکن است نتوانند تخمک آزاد کنند.

علائم و نشانه ها

          زنانی که سندرم  تخمدان پر کیست دارند ممکن است هر کدام از چندین علامت را به شدت متفاوت نشان دهند. کمیته ای از انستیتو ملی سلامت آمریکا سه معیار برای تشخیص این اختلال تعیین کرده است.

- قاعدگی نامنظم یا فقدان قاعدگی

          این شایعترین یافته در سندرم تخمدان پر کیست است. قاعدگی نامنظم به معنای داشتن چرخه های قاعدگی است که در فواصل طولانی تر از 35 روز یا کمتر از 8 بار در سال اتفاق می افتد. این وضعیت ممکن است در هنگام بلوغ و شروع قاعدگی آغاز شود.

- هورمون مردانه زیاد

          افزایش سطوح هورمونهای مردانه ممکن است منجر به علائم فیزیکی مانند رویش موهای بلند و ضخیم در صورت و سینه، زیر شکم ، پشت ، بالای بازوها یا بالای پاها شود.جوش صورت و طاسی مدل مردانه بشود . به هر حال همه زنانی که سندرم تخمدان پر کیست دارند علائم فیزیکی ازدیاد هورمون مردانه را نشان نمی دهند. آزمایشات خونی برای تشخیص سطح بالای هورمون مردانه در دسترس است.

- رد کردن سایر وضعیتهایی که باعث ازدیاد هورمون مردانه و قاعدگی غیر طبیعی می شوند.

          علل بالقوه مانند هیپوتیروئیدی ? وضعیتی که در آن بدن هورمون تیروئید کمی ترشح می کند? هم می توانند باعث ایجاد علائم شوند. هیپوتیروئیدی می تواند باعث قطع قاعدگی شود. علت محتمل دیگر افزایش پرولاکتین است که در آن غده هیپوفیز هورمون پرولاکتین زیادی ترشح می کند. این هورمون تحریک کننده تولید شیر از غدد شیری است و تخمک گذاری را مهار می کند.

          منابع دیگری برای افزایش هورمون مردانه، می تواند وجود تومور در غدد فوق کلیوی یا تخمدانها باشد. غده فوق کلیه غده کوچکی نزدیک کلیه است که هورمونهای مردانه و هورمونی به نام کورتیزون را  ترشح می کند.

          حضور کیستهای تخمدانی که در سونوگرافی توسط پزشک تشخیص داده می شود،
می توانند نشانه سندرم تخمدان پرکیست باشند. زنی ممکن است تخمدانهای پرکیستی داشته باشد ولی سندرم  تخمدان پر کیست نداشته باشد . از سوی دیگر زنی با سندرم تخمدان پر کیست ممکن است تخمدانهائی با ظاهر طبیعی داشته باشد.

          بسیاری از زنان مبتلا به سندرم تخمدان پر کیست چاق هستند. به نظر می رسد توزیع چربی بر شدت علائم اثر می گذارد. یکی مطالعه نشان داد که زنانی که چاقی مرکزی دارند ( وجود چربی در قسمت میانی بدن یا تنه ) هورمون مردانه، سطح قند و چربی بالاتری نسبت به زنانی که تجمع چربی آنها در اندمها است دارند.

          وضعیت های احتمالی دیگری که با PCO همراه می شوند این موارد هستند:

-           نازایی

-          آکانتوزیس نیگریکانس ( پوست بنفش تیره در اطراف گردن ، گودی بازو، داخل ران ، زیر پستانها و نواحی تناسلی )

-          درد مزمن لگنی

علتها  

          فرآیند چرخه تولید زنان بوسیله سطوح نوسانی هورمونهایی که در مغز تولید می شود مانند هومورن LH و FSH  و هورمونهای تخمدانی تنظیم می شوند.

          تخمدانها هورمونهای زنانه استروژن و پروژسترون و همچنین هورمونهای مردانه را ترشح
می کنند. هورمونهای مردانه شامل " تستسترون " و " آندروستن دی ان " و " دی هیدرواپی آندروستن (DHEA) " هستند و به طور کلی هورمونهای مردانه نامیده می شوند.

          در PCO بدن زن هورمونهای مردانه زیادی تولید می کند. تخمدانها تخمک  های کمتری از زمان طبیعی تولید می کنند (کم تخمک زایی)، ممکن است اصلاً هیچ تخمکی آزاد نکنند
( عدم تخمک گذاری) در غیاب تخمک گذاری چرخه قاعدگی نامنظم یا غایب است.

          پزشکان دلیل PCO  را نمی دانند ولی تحقیقات ارتباطاتی را بین افزایش انسولین ( هورمونی که در لوزالمعده تولید می شود و به سلولها اجازه استفاده از قند را که اولین منبع انرژی بدن است می دهد ) پیشنهاد کرده اند. تصور می شود که انسولین توسط چندین مکانیسم تولید هورمون مردانه توسط تخمدانها را افزایش می دهد.

عوامل خطر

          مطالعات نشان می دهد که زنانی که خواهرانی با PCO  دارند احتمال بیشتری برای ایجاد این وضعیت دارند. تحقیقات دیگر ارتباطاتی را بین PCO و سابقه خانوادگی تولید هورمون مردانه زیادی، مقاومت به انسولین ، اختلالات قاعدگی و پرمویی نشان می دهند.

چه زمان باید بدنبال توصیه پزشکی بود.

          تشخیص زود هنگام PCO  می تواند به کاهش خطر عوارض دراز مدت مانند دیابت و بیماری قلبی کمک می کند. در صورتیکه قاعدگی های نامنظم یا سنگین دارید، اضافه وزن دارید، رشد موهای زائد صورتتان زیاد است و جوش می زنید با پزشک خود مشورت کنید .

          پزشک ممکن است شما را به یک متخصص غدد معرفی کند.

غربالگری و تشخیص

          پزشکتان ممکن است شما را از نظر بیماریهای قلبی عروقی، هورمونی و تولید مثلی ارزیابی کند. او ممکن است تاریخچه علائم شما را بگیرد و یک معاینه بالینی کامل شامل معاینه لگن انجام دهد. سایر آزمایشات ممکن شامل موارد زیر است :

- آزمایشات خونی

          امکان دارد خون شما برای انجام اندازه گیریهایی آزمایشگاهی جهت اندازه گیری سطح چند هورمون گرفته شود. این هورمونها شامل تستوسترون، DHEA و آندروستن دی ان ، LH و FSH پروژسترون و پرولاکتین و هورمون تحریک کننده تیروئید ( TSH ) که آزاد شدن هورمون تیروئید از غده تیروئید را تحریک می کند باشد. به همین شکل احتمالاً میزان قند ناشتا ، کلسترول و تری گلیسیرید هم اندازه گیری می شود.

- سونوگرافی

          پزشک ممکن است برای اندازه گیری ضخامت رحم درخواست سونوگرافی کند. سونوگرافی بدون درد است. زمانی که شما به آرامی بر روی تخت معاینه قرا گرفته اید، یک وسیله کوچک روی بدن شما قرا می گیرد. این دستگاه امواج صوتی غیرقابل شنیدن را که به شکل تصاویری در کامپیوتر ظاهر می شوند به تصویر می کشد.

- نمونه برداری از لایه داخل رحم

          برای تعیین وضعیتهای پیش سرطانی که می توانند باعث خونریزی غیر طبیعی از رحم شوند،  این کار انجام می شود. که معمولاً یک روش بدون بی حسی است و می تواند در مطب هم  انجام شود. در این روش پزشک یک نمونه بافتی را از لایه داخل رحم شما برای تحلیلهای آزمایشگاهی برمی دارد.

عوارض

          زنان دارای PCO در خطر دیابت نوع 2 ( که نام دیگر دیابت غیر وابسته به انسولین می باشد و در بزرگسالی بیشتر دیده می شود )، فشار خون، افزایش تری گلسیرید، کاهش کلسترول خوب و بیماریهای قلبی هستند. از آنجا که PCO باعث مختل شدن چرخه تولید مثل می شود و رحم در معرض میزان ثابتی از استروژن قرار می گیرند. زنان دارای PCO در خطر بیشتری برای خونریزی های غیرطبیعی رحمی و سرطان لایه داخلی بدن هستند.

درمان

          درمان PCO بستگی به توانگری اصلی هر زن مثل نازائی ، پرموئی ، جوش یا چاقی دارد . در طولانی مدت مهمترین جنبه درمان کنتـــرل خطرات قلبی عروقی مانند چاقی ، کلسترول بالا ، دیابت و فشارخون بالاست . احتمالاً پزشک از شما می خواهد که بطور منظم به او مراجعه کنید تا معاینه بالینی انجام دهد، فشارخون و سطوح قندخـــون ناشتا را برای کمک به تصمیمات درمانی پیوسته اندازه گیری کند.

زنان باردار دارای PCO   که اضافه وزن دارند علایم و نشانه های شدیدتری دارند . چاقی مقاومت به انسولین را بدتر میکند . کاهش وزن میتواند سطوح هورمونی مردانه و انسولین را کم کند . بهر حال ممکن است نسبت به زنان دیگر مشکل بیشتری در کم  کردن وزن داشته باشید یک متخصص تغذیه را ببینید و یک برنامه غذائی کاهش وزن دریافت نمایید . پزشک ممکن است یک یا چند نوع از داروهای زیر را برای کمک به کنترل علایم و خطرات همراه با PCO تجویز کند.

داروهائی برای تنظیم چرخه قاعدگی

          اگر قصد باردار شدن ندارید، پزشک ممکن است قرصهای جلوگیری از بارداری کم هورمون را که حاوی استروژن و پروژسترون صناعی هستند تجویز کند. این داروها تولید هورمون مردانه را کم میکنند و جلوی تولید دائمی استروژن در بدن را میگیرند. این داروها خطر سرطان لایه داخلی رحم را کم میکنند و خونریزی غیرطبیعی را تصحیح می نمایند.

          درمان جایگزین دیگر دریافت پروژسترون به مدت 10 تا 14 روز در ماه است. این دارو چرخه قاعدگی را تنظیم میکند و از سرطان لایه داخلی رحم جلوگیری میکند اما سطوح هورمون مردانه را بهبود نمی بخشد.

          تحقیقات استفاده از متفورمین را برای درمان PCO ارزیابی میکنند، این دارو بصورت خوراکی در درمان دیابت نوع 2 استفاده میشود. متفورمین از تولید و آزادسازی قند از کبد جلوگیری میکند و بنابراین برای انتقال قند به سلولها به انسولین بیشتری نیاز است. چندین کار آزمائی بالینی دریافته اند که متفورمین تخمک گذاری را بهبود بخشیده و سطوح هورمون مردانه را در زنان دچار PCO کاهش داده است . امید است متفورمین در طولانی مدن عوارض قلبی عروقی ناشی از PCOرا کم کند.

داروهائی برای کاهش رشد مو

          پزشک ممکن است برای تعدیل اثرات ناشی از افزایش هورمون داروهایی را تجویز کند. اسپیرنولاکتون(آلداکتون)اثر هورمونهای مردانه را متوقف میکند و تولید هورمونهای جدید مردانه را متوقف میکند . اسپیرنولاکتون یکی از داروهای دفع کننده آب است و ممکن است باعث شود بیش از روزهای دیگر ادرار کنید. عوارض جانبی دیگر آن ، خشکی پوست، سوزش سردل ، سردرد و خستگی است. دیگر داروهای ضدهورمون مردانه فیناسترید و فلوتامید هستند اما این داروها گرانتر از اسپیرنولاکتون هستند و عوارض جانبی بیشتری دارند.

داروهایی برای دستیابی به حاملگی

          ممکن است برای حاملگی نیاز به داروهائی برای تحریک تخمک گذاری داشته باشید. کلومیفن یک داروی ضد استروژن است که 5 روز در هفته در اولین بخش چرخه قاعدگی استفاده میشود. اگر کلومیفن به تنهائی موثر نباشد ممکن است در همراهی با آن نیاز به کورتیکواستروئیدها ، ترکیبی از LH و FSH بنام گونادوتروپین یا FSH به تنهائی داشته باشید .

جراحی

          اگر داروها به ایجاد و حاملگی کمک نکنند ، پزشک امکان دارد توصیه به یک جراحی سرپائی بنام لاپاراسکوپی تخمدان کند . در این روش جراح برش کوچکی روی شکم میدهد و لوله ای را که به یک دوربین کوچک وصل است ( لاپاراسکوپ ) در آن قرار میدهد . دوربین تصاویری با جزئیات از تخمدانها و اندامهای لگنی مجاور آن در اختیار جراح قرار میدهد . سپس جراح وسایل جراحی را از برشهای کوچک پوستی دیگر وارد میکند . و از جراحی لیزر یا الکتریکی برای ایجاد سوراخهایی در فولیکولهای بزرگ شده در سطح تخمدانها استفاده میکند .

          هدف این کار تحریک تخمک گذاری با کاهش سطوح LH و هورمونهای مردانه است. پزشکان مطمئن نیستند این چگونه اتفاق می افتد. یک فرضیه این است که سوراخ کردن سلولهای تخمدانی تولید کننده هورمون را تخریب میکند .

برداشتن موها

          چندین راه برای برداشتن موها وجود دارد. این موارد برداشتن با تیغ plucking و استفاده از ژلها و کرمها و لوسیونها است. بهرحال برداشتن موها امکان دارد که پوست را تحریک کند بنابراین از راهنمائی های موجود در بسته استفاده کنید و میزان کمی از آن را روی ناحیه ای دلخواه از پوست برای تعیین اینکه آیا برایتان مناسب است یا خیر امتحان کنید.

          درمان هفته ها ادامه خواهد داشت . بعد از آن میتوانید درمان را تکرار کنید.

سایر انتخابها برای برداشتن مو شامل موارد زیر است .

الکترولیز

          برای برداشتن دائمی موهای زائد ، بعضی از زنان علاوه بر درمان طبی تحت الکترولیز هم قرار میگیرند. در این روش سوزن نازکی داخل فولیکول مو قرار داده میشود و از جریان الکتریکی برای از بین بردن فولیکول مو استفاده میشود. از آنجا که تنها یک فولیکول در هر مرتبه درمان میشود ، این روش برای نواحی بزرگ بدن مفید نیستند . کیتهای الکترولیز خانگی بی اثر هستند چرا که فولیکول در عمق مو قرار دارد و بنابراین سعی کنید یک کارشناس الکترولوژیست این کار را برایتان انجام دهد .

درمان لیزر

          ماده ای که به مو رنگ می دهد، ملانین نام دارد. این ماده نور را از لیزر جذب کرده و آن را تبدیل به حرارت می کند که باعث از بین رفتن فولیکول مو می شود. نیاز به چندین مرحله درمان است. درمان لیزر بیشترین اثر را برروی موهایی که در مرحله رشد هستند دارد و همه موها در یک مرحله یکسان رشدی قرار ندارند. این روش می تواند در هر محلی در بدن به جز اطراف چشمها به کار گرفته شود.

          لیزر درمانی بیش از همه در افرادی با موهای تیره و پوست روشن قابل استفاده است. علاوه بر مو، پوست هم رنگ خود را از ملانین می گیرد و پوست تیره با ملانین بیشتر می تواند، انرژی لیزر بیشتری را جذب کند که منجر به آسیب پوست و بی رنگ شدن آن می شود. به هرحال پزشکان شروع کرده اند به استفاده از وسایل و تکنیکهای لیزرئی که نتایج بهتری را برای افراد تیره پوست دارند.

مراقبت از خود

          ممکن است توصیه های گیج کننده ای را از رسانه های ارتباط جمعی، گروههای حمایتی و کارشناسان بهداشتی در مورد نقش تغذیه در کنترل وزن شنیده باشید. بیشترین عدم توافقات مربوط به نقش کربوهیدراتها است. کربوهیدراتهای با زنجیره های بلند مثل گلوکز که نوعی قند است می باشند. دستگاه گوراشی شما این زنجیره ها را به مولکولهای کوچک قند که وارد جریان خون شما شده و باعث آزاد شدن انسولین می شود تقسیم می کند.

          رژیم غذایی کم چرب و پرکربوهیدرات که در سالهای اخیر عمومیت یافته می تواند سطح انسولین را افزایش دهد. بسیاری از کارکنان تغذیه و سلامتی به زنان دارایPCO  توصیه می کنند که رژیم کم کربوهیدارت داشته باشند. به هر حال رژیمی که برای جبران کاهش کربوهیدرات ، پروتئین بیشتری را توصیه کند ممکن است جذب چربیهای اشباع را افزایش دهد، سطح کلسترول خون شما را زیاد کند و خطر بیماری قلبی را در شما بیشتر و بیشتر نماید.

          بعضی برنامه های رژیمی PCO کربوهیدرات را به درصد مشخصی از کالری محدود می کند. مثلاً 40 تا 45 درصد کالری کل. بقیه رژیمها توصیه به خوردن کربوهیدراتهای پرفیبر می کنند. هر چه غذایی فیبر بیشتری داشته باشد آهسته تر هضم شده و سطح قند خون آهسته تر زیاد
می شود. کربوهیدراتهای پر فیبر شامل نان و غلات کامل، ماکارونی کامل، برنج قهوه ای و لوبیاها  است .

          رژیم بسیار کم کربوهیدرات هدف مطلوبی نیست. کربوهیدراتها مواد مغذی بسیار مهمی هستند بنابراین آنها را به شدت محدود نکنید . به جای آن از کربوهیدراتهای پر فیبری که در بالا گفته شد به همراه محدودیت در کربوهیدراتهای کم سالم مثل سودا ، آبمیوه زیاد، کیک ، آبنبات ، بستنی ، شیرینی و کلوچه استفاده کنید.

          مطالعات بیشتر می تواند نشان دهد که چه برنامه رژیمی بهتر است. اما واضح است که کاهش وزن به وسیله کم کردن کل کالری دریافتی برای زنان دچار PCO سودمند است.

          با پزشک متخصص تغذیه خود در تماس باشید تا بهترین رژیم را برای شما تعیین کنند. اهمیت ورزش کمتر مورد بحث و جدل است. ورزش قند خون را با افزایش انتقال قند از خون به سلولهای شما از طریق کاهش مقاومت به انسولین کاهش می دهد. افزایش فعالیت بدنی روزانه در زنان دچار PCO و شرکت آنها در یک برنامه منظم فعالیت بدنی برای درمان و پیشگیری از مقاومت به انسولین و کمک به کاهش وزن بسیار مهم است

کهیر و تورم

کهیر و تورم   

                                                                                    

  کهیر با عنوان Urticaria شناخته می شود. تورم قرمز، برجسته و اغلب خارش دار با اندازه های مختلف که در پوست ظاهر و سپس ناپدید می شوند. آنژیوادما یا تورم رگی، باعث تورم عمیق تر در سطح پوست به خصوص اطراف لب و چشم  می گردد یک حالت وخیم تر
( آنژیوادمای ارثی ) غیر شایع بوده و به طور ناگهانی ، شدید و سریع باعث تورم صورت ، بازو ،ساق پا ، اندمها ، دستگاه تناسلی ، مجاری هوایی و دستگاه گوارش می گردد. در بیشتر بیماران کهیر و آنژیوادما بی ضرر بوده و هیچ علامت پایداری بر جای نمی گذارد. آنژیوادم شدید در صورتی که باعث انسداد راه هوایی در اثر تورم زبان یا گلو شود، می تواند تهدید کننده حیات باشد و باعث کاهش سطح هوشیاری گردد.

?  علائم و نشانه ها

  کهیر حاد می تواند کمتر از یک تا 6 هفته به طول بیانجامد، در حالی که کهیر مزمن بیش  از 6 هفته طول می کشد و گاهی نیز ماه ها و سالها ادامه می یابد .اغلب آنژیوادما و کهیر مزمن همزمان رخ می دهند.

  کهیر اغلب خارش دار و  ممکن است مشابه گزش پشه باشد . کهیر تمایل به ایجاد در هوای گرم دارد.

  علائم و نشانه های آنژیوادما عبارتند از : تورم بزرگ نواحی اطراف لب و چشم ، دستها، پاها ، آلت تناسلی و داخل دهان تورم شدید و ناگهانی صورت، بازوها، مجاری هوایی و گوارشی

-    دردهای پیچشی ناشی از تورم دستگاه گوارش

-    تنفس دشوار ناشی از تورم مجاری هوایی

?  علت

  ضایعات کهیری و آنژیوادمای به وسیله التهاب پوستی ایجاد می شوند. در برخی موارد کهیر و آنژیوادما هنگامی شروع می شود که سلولهای خاصی به نام ماست سل ها، هیستامین و دیگر ترکیبات شیمیایی را در جریان خون و پوست آزاد می کند.

  واکنش های حساسیتی و آلرژیک به دارو و غذا می تواند منجر به ایجاد کهیر و آنژیوادما گردد.

                                                                                                                   

آلرژن ها

  غذاها: حلزون ،ماهی، آجیل، تخم مرغ و شیر از شایعترین آلرژن ها می باشند.

داروها: تقریباً هر داروئی می تواند باعث ایجاد کهیر یا آنژیوادم شود. امٌا شایعترین آنها عبارتند   از :آسپرین ، آنتی بیوتیک ، بروفن و داروهای کنترل فشار خون

  آلرژن های دیگر عبارتند از : گرده گلها ، پشم حیوانات ، لاستیک و نیش حشرات

  عوامل محرک دیگر عبارتند از :

-    عوامل فیزیکی : نظیر گرما، سرما، نور خورشید، آب، فشار پوستی، استرس روحی و ورزش

-    درماتوگرافیسم:  معنی تحت لفظی آن ? نوشتن بر روی پوست ? می باشد. هنگامی که روی پوست فشار وارد می سازید. یا خراشیده می شود. یک برجستگی در محل به علت آزاد شدن هیستامین و التهاب رگی ایجاد می شود.

  علاوه بر این، شروع کننده ها گاهی اوقات کهیر و آنژیوادم در اثر واکنش به آنتی بادی های منتشر شده در بدن ایجاد می شود. نمونه های این حالت شامل انتقال خون، اختلالات سیستم ایمنی مانند سرطان لوپوس، بیماری های تیروئیدی خاص، هپاتیت A و B و سرماخوردگی می باشند.

  آنژیوادم ارثی به سطح پائین یا عملکرد غیر طبیعی پروتئین خونی خاصی به نام مهار کننده C₁ مربوط می باشد . این مهار کننده نقش تنظیم کننده ای بر عملکرد سیستم ایمنی شما ایفا می کند. 

  

عوامل خطر؟                                              

-    سابقه قبلی آنژیوادم و کهیر 

  -    واکنش های حساسیتی                                      

    -    سابقه خانوادگی آنژیوادم                                                                          

-    سابقه خانوادگی آنژیوادم ارثی       

?  غربالگری و تشخیص

  ممکن است پزشک سابقه دارویی شما را بپرسید یا از جزئیات برنامه روزانه شما جهت روشن کردن محرک های احتمالی مطلع گردد. هم چنین ممکن است وی تست های حساسیتی نظیر تست پوستی را انجام دهد.

  در صورتی که پزشک شما به بیماری آنژیوادم ارثی مشکوک باشد ممکن است تست خونی جهت تعیین سطح یا عملکرد پروتئین خونی خاص را تقاضا نماید.

?  درمان

-    خارش و احساس ناراحتی فرد

-    دشواری در تنفس و کاهش هوشیاری فرد به علت تورم در دهان و گلو

-    شوک آنافیلاکسی که با تنفس سخت و افت فشار خون همراه می باشد.

?  درمان

  در صورت خفیف بودن علائم نیازی به درمان نیست. درمان استاندارد برای این بیماری، آنتی هیستامین ها می باشند و عبارتند از :

  داروهای بدون نسخه نظیر دیفن هیدرامین، کلرافنیرآمین، کلماستین و لوراتادین

  آنتی هیستامین هایی نظیر دیفن هیدرامین ، کلروفینرآمین و کلماستین ممکن است باعث باعث خواب آلودگی شود. داروهای تجویزی عبارتند از :

-    دسلوراتادین

-    فکسوفنادین

-    سیتریزین

-    هیدروکسی زین

  در صورت لزوم جهت درمان پزشک ممکن است کورتیکواستروئید خوراکی تجویز نماید که باعث تخفیف تورم، قرمزی و خارش می گردد. علیرغم سودمندی این درمان ها ، این داروها بر آنژیوادم ارثی اغلب غیر مؤثر هستند.

  درمان های اختصاصی کاربردی جهت درمان آنژیوادم ارثی طولانی مدت می باشند و شامل اندروژن های خاصی نظیر دانازول که باعث تنظیم سطح پروتئین خونی می گردد، می شود.

  در طی یک حمله حاد کهیر یا آنژیوادم شما ممکن است نیاز به تزریق اورژانسی آدرنالین داشته باشد.

  در صورت تکرار حملات ممکن است پزشک آدرنالین و نحوه مصرف آن را جهت مواقع ضروری تجویز نماید.

 

?  پیشگیری

-    اجتناب از محرک های شناخته شده نظیر غذاها و داروها

-    اجتناب از وضعیت های خاصی نظیر سرما و گرما

?  مراقبت فردی

-    اجتناب از خاراندن منطقه مبتلا

-    پوشش نازک با رنگهای روشن

-    به حداقل رساندن فعالیت های شدید

- مصرف آنتی هیستامین های بدون نسخه جهت رفع خارش